Neye bakmamak için bu kadar hızlanıyorum ve hızlanırken neyi kaçırıyorum?

Artık her şey çok hızlı ve bizim beklemeye tahammülümüz yok. Bir yemeği hazırlamak, pişmesini beklemek o kadar uzun geliyor ki pratik yemek tariflerine, çabuk çorbalara başvuruyoruz. Kilo vermek isterken sağlıklı beslenmeden, bedenime iyi gelen bir yemek düzenini oluşturmaktan ziyade 15 günlük kabak diyeti, sadece sıvı beslenme gibi programlar uygulamaya çalışıyoruz. Spor yapmak istiyoruz ama bedenime o hareketi yapması için izin vermek, denemek, esnemek yerine 20 günde karın kası videolarında kendimizi buluyoruz. Mesajlarımıza, e-maillerimize hemen dönüş istiyoruz, güvenle, emekle inşa edilen ilişki yerine tek gecelik sekslerde kalmak daha risksiz geliyor mesela… İzlenecekler, okunacaklar listelerine göre filmlerimi, kitaplarımı seçiyorum..

Pratik ve çabasız olanı istiyoruz.

Terapilerde de en çok duyduğum soru ‘’Ne zaman farkına varacağım? Ne zaman gidecek bu hislerim?’’
Hiçbirimizin olana bakmaya, olanı anlamaya tahammülü kalmamış gibi sanki.
Emekle alacağımız hazların yerini anlık hazlar aldı.

Evet zaman zaman bunu hepimiz yapıyoruz fakat bu kadar hızlanmak ve sürekli bu hızda kalmak beni düşündürüyor açıkçası.
Durup bir düşünelim isterim, ben bu kadar hızlanarak neye bakmamaya çalışıyorum?
Çünkü hızlandıkça kendime, hislerime, isteklerime yabancılaşıyorum.
Hayatımdaki canlılığı kaybediyorum..
Herkes ne diyorsa onu yapıp sürüye mi katılmak istiyorum yoksa kendi arzuma göre inşa ettiğim bir hayat mı?

2021 biterken bir adım geri atıp;

“Neye ihtiyacım vardı?”

“Ben neler yaptım?”

“Hayatımı nasıl yaşamak istiyorum ve nasıl yaşıyorum?’’ diye bu yılki sana bir yolculuk yapsan neler söylerdin?