Hepimiz yaşamımızın şansa bağlı olduğunu ve bazı olaylarla tamamen değişebileceğini
biliriz. Heidegger’e göre biz bu dünyaya fırlatıldık. Fırlatılarak geldiğimiz bu dünyada var olmaktan
başka seçeceğimiz yok.

Peki madem buradayız, elimizdeki bu hayatla ne yapmak istiyoruz?

 

Benim elimden ne gelebilir ki? “Evlendim artık boşanamam’’, “annemi-babamı
değiştiremem sonuçta mecburen buna göre yaşayacağım’’, “başka bir işe giremem’’ bunların hepsi
birer kötü inançtır. Bunların kurgu olduğunu bilerek mi söylüyorum yoksa bunlara gerçekten
mecbur olduğuma mı inanıyorum?

 

Seçtiklerimiz kadar seçmediğimiz şeyler de var bu hayatta. Fakat o seçmeden başımıza gelenlerle ne yapacağımız ise yine bizim seçimimiz. Ben seçim yapmıyorum diye bir şey yok çünkü seçim yapmıyorken de orada kalmayı seçiyorum aslında. Bunu bilmek çok mu kolay ya da hayatı çok mu kolaylaştırıyor? Hayır! Çünkü bunu bildikten sonra değiştirmem için seçim yapmam ve bu seçimin sorumluluklarını almam gerekecek. Ama benim seçtiğim ve sahiplendiğim bir hayat ancak bana canlı hissettirebilir. Bütün bunları reddettiğim ve sorumluluk almadığım müddetçe ise kendime yabancılaşmaya başlayacağım. Hayat akıp giderken edilgen şekilde hayatı izleyen rolünde mi olmak istersin, yoksa direksiyonun başına geçmek ve rotayı kendin oluşturmayı mı?