Çift terapisi süreçlerinde genel olarak ilk bir kaç seans çiftlerin günlük hayat yakınmaları, genel şikayetleri, sonrasında ise geçmiş sayfaları açmaları ve en son olarak çözüm bulunacak konulara karar verilmelerine doğru sıralanıyor.

 

İşte o ilk seanslarda; en başta karşılıklı olarak gündelik hayatta yaşanan olumsuzlukları dökülüyorlar. İşte çoraplar çıktığı yerde kalıyor da, diş macunu ortadan sıkılıyor da, gerekli gereksiz zamanlarda evde bir koşturmaca elektrik süpürgesi açılıyor da, tam tabak konulacak yerde ıslak bez oluyor da, bu liste uzuyor da gidiyor. İlk sorduğum soru “Gerçekten mesele çorap mı? Ya da “Gerçekten mesele ıslak bez mi? oluyor. Bunun ardından ya tebessümler geliyor – ki böyleyse oh ne âlâ, ortam sakinleşti diyorum, (ama hayır olur mu canım diyerek daha büyük sorunlar da gelebiliyor o ayrı bir günün konusu olsun, daha büyük sorunları da göğüsleme konusunda zamanla uzmanlaşıyoruz 🙂 )

 

Hadi gelin gerçek meseleye geri dönelim. Çiftler zaman içerisinde birbirinin ana meseleleri olma durumundan uzaklaştıkça; yani hayat meselelerine daha fazla daldıkça (işleri, çocukları, sosyal hayatları vb. gibi); kendi aralarındaki konuları o anda çözmek yerine ertelemeyi, o anda uğraşmak yerine ötelemeyi tercih edebiliyorlar. Sonra biriken rahatsızlıklar hedef şaşırtıp başka noktalardan çıkabiliyorlar.

 

Biz bazı şeyleri içimizde halledememişken, değişen benliklerimize, ilişkimize ve beklentilerimize uzaklaşmış bile oluyoruz. Ancak unutmamak gerekiyor ki; ne siz eski sizsiniz, ne de karşı taraf eski tanıdığınız insan. Su bile akıp değişirken – insanoğlu hem de bu kadar dış etkenin olduğu bir ortamda nasıl değişmesin. İşte bu sebeple; iletişimdeki aksayan yönleri daha erken görebilmek, bunları düzeltmeye çabalamak; inanının zorlaşan ilişki çıkmazlarının çözülmesinden daha kolay.

 

Yani anlayacağınız mesele çorap da değil, diş macunu da, tezgahın üzerinde kalmış ıslak bez de… Umarım siz de bunlar sorun değildir 🙂

 

Uzman Psikolog Esra Yatağan