Sorunsuz ebeveynlik yok, her defasında yeniden başlayan ebeveynler var.

Hepimiz hata yapıyoruz önemli olan hata yaptıktan sonra fark etmek, nefes almak ve özür dilemek.

Hata ne kadar çabuk tamir edilirse o kadar az ihtimalle çocuğun hafızasında yer alıyor.

“Keşke bağırmasaydım” demek, bunları kabul etmek ve özür dilemek gerekiyor.

Ben hata yaptığım için o sorumluluğundan kurtuluyor demek değil, önemli olan çocuk savaş-kaç modundan sakinleşmeye geçebilsin.

Bir çocuğun gözlerine bakmak stresi sakinleştiriyor.

Bebek annesine bakınca, gözbebeklerinin büyümüş olduğunu görünce, bebekte kimyasal bir tepki oluyor, Dopamin salgılanıyor ve bunlar da nöronu büyütüyor.

İnsanların bağ kurma becerileri en önemli süper güçtür.

Ne kadar çok çocuklarımızla bağ kurarsak, çocuklar da o kadar iyi hissedip iyi hissettiriyor.

Ebeveynlerin de gelişimsel travmaları olabiliyor ama her durumda çocukların zorluklarını görebilmek, yanında olabilmek, “hadi bana bunu anlat” diye oturup dinlemek, “acaba neden böyle” diyebilmek, onların bir şeyler yaşadığını doğal olduğunu gösterebilmek, “ben de böyle hissederdim böyle olsam” diyebilmek çok önemli.

Çocuk ebeveyninden öğüt almak yerine onunla konuşabildiğini hissedebilmeli.

Kötü bir şey olduğunda ve ailede ebeveynler kendi aralarında ya da çocukla konuşmadığında, çocuk da konuşamayacağını düşünüyor, sır olduğunu zannediyor.

Ebeveynlerin kavga etmesi çocuklarda; “ben kötüyüm, ben hata yaptım, bende problem var” hissi uyandırıyor.

İşler kötü bile gitse, çocukların desteğe ihtiyaçları var. Kendilerini suçlamasınlar, ebeveynler arasındaki sorunları kendi hataları olarak anlamasınlar diye.

Aktif olarak hem kendimize hem çocuklarımıza yardım etmemiz gerekiyor ki çocuklar güzellikleri görebilsinler, büyük duygularla baş edebilsinler.

Nöronlar birlikte ateşlenip birlikte bağlanıyorlar.

Çocuklarımıza “aa ne kadar güzel yaptın” diyebilmek,

“Ne kadar düşüncelisin” diyebilmek,

“Bu kuş ne kadar güzel” demek…

Bu iyilikleri vurgulayıp, güçlendirmek çocuklar için çok faydalı…

Süreç hiçbir ebeveyn için kolay değil

Bu süreçte yorulmanız, bir molaya ihtiyaç duymanız çok çok çok normal…

Amacımız her şeyi mükemmel yapmak değil, yeterince iyi ebeveyn olmak.

Her durumda benim yetişkin, onun çocuk olduğunu hatırlamak ve ben iyi olmadan ona iyi gelemeyeceğimi bilmek önemli.

Yol zor ama yalnız değilsiniz.

İhtiyaç duyduğunuz her an destek alabileceğinizi bilerek, öncelikle kendinize bakım vermeyi unutmadan,

çocuğunuza da eşlik edebildiğiniz güzel günleriniz olsun…

 

Klinik Psikolog Esra Pehlivanlı